Tunnelvormige constructie
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een tunnel is een kunstmatig aangelegde onderdoorgang die transport, passage of communicatie tussen twee punten mogelijk maakt.
Omschrijving
Tunnelvormige constructies, oftewel tunnels, zijn civiel-technische bouwwerken die worden aangelegd om een hindernis te onderkruipen, zoals een weg, spoorweg, waterweg, of terreinverdieping. Ze dienen als onderdeel van infrastructuur voor diverse toepassingen, waaronder wegverkeer, spoorverkeer, langzaam verkeer en zelfs wildoversteekplaatsen. Tunnels kunnen variëren in lengte en worden op verschillende manieren gebouwd, afhankelijk van de locatie en het doel. De bouwmethoden omvatten onder meer de openbouwputmethode, de schildmethode (boortunnel) en de zinkmethode (afgezonken tunnel).
Bouwmethoden
Er bestaan diverse methoden voor het bouwen van tunnels. Bekende methoden zijn de openbouwputmethode, waarbij een sleuf wordt gegraven waarin de tunnel wordt gebouwd, en de schildmethode, vaak gebruikt bij boortunnels. Een andere methode is de zinkmethode, die veel wordt toegepast bij tunnels die waterwegen kruisen. Hierbij worden geprefabriceerde tunnelelementen afgezonken en aan elkaar gekoppeld.
Toepassingen
Tunnels kennen diverse toepassingen binnen de infrastructuur. Ze worden gebruikt voor wegverkeer (wegtunnels), spoorverkeer (spoortunnels), en langzaam verkeer zoals fietsers en voetgangers. Ook zijn er tunnels specifiek ontworpen als faunatunnels om wilde dieren veilig kruisingen te laten passeren.
Vergelijkbare termen
Boorput
Gebruikte bronnen: